رابطه علی تمایزیافتگی، روان رنجورخویی و بخشودگی با دلزدگی زناشویی از طریق میانجی گری تعارض زناشویی در معلمان مرد مدارس شهر استهبان

هدف پژوهش حاضر آزمون الگوی رابطه علّی تمایزیافتگی، روان¬رنجورخویی و بخشودگی با دلزدگی زناشویی از طریق میانجی¬گری تعارض زناشویی در معلمان مرد متأهل مدارس شهر استهبان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان مرد متأهل مقاطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه مدارس شهر استهبان بودند که از بین آن¬ها، به روش نمونه¬گیری تصادفی طبقه¬ای نسبتی نمونه¬ای 300 نفری انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس دلزدگی زناشویی کایزر، پرسشنامه تمایزیافتگی خود بازبینی شده اسکورن، پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو، پرسشنامه بخشش رای و پرسشنامه تعارضات زناشویی تجدیدنظر شده ثنایی استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از تحلیل مسیر انجام گرفت. نتایج نشان داد که در کل نمونه، تمامی ضرایب مسیر بین متغیرها، از لحاظ آماری معنی¬دار بودند. به¬علاوه مسیرهای مستقیم تمایزیافتگی، روان¬رنجورخویی، بخشودگی و تعارض زناشویی به دلزدگی زناشویی از لحاظ آماری معنی¬دار بودند. هم¬چنین مسیرهای مستقیم تمایزیافتگی، روان¬رنجورخویی و بخشودگی به تعارض زناشویی نیز معنی¬دار بودند. از سوی دیگر، نتایج نشان داد رابطه غیرمستقیم تمایزیافتگی، روان¬رنجورخویی و بخشودگی با دلزدگی زناشویی از طریق تعارض زناشویی معنی¬دار بودند.